90'lı yıllar, rock sahnesinden çıkan en eşsiz seslerden bazılarıyla övündü. Smashing Pumpkins'den nazik ama duygusal Billy Corgan'ı yeraltı baritonu Brad Roberts of Crash Test Dummies'e getirdiniz. PJ Harvey kadınlığın sınırlarını zorladı ve No More Faith No Patton vokallerini ameliyat bölgelerine uzattı.
Ancak, tam bir yetenek, çok yönlülük ve kaz yumrularına neden olan notaları vurmak için bir ustalık söz konusu olduğunda, bu 10 şarkıcı öne çıkıyor.
Mazzy Yıldızının Ümitleri
Sadece bir kişi 1993'ün “Fade Into You” şarkısını dinleyerek sizi Mazzy Star'ın yaşam boyu hayranı yapmak için yeterli. Umarım Sandoval'ın söğüt eseri rüzgarda bir fısıltı gibidir. Alto, Güney Kaliforniya çölünün izolasyonu ve ısısı ile rezonansa girdi. Grubun gizemi karanlık sahne prodüksiyonları ve Sandoval'ın uzun esmer saçları yüzünü gizlemekte. Sanki onun şarkı söylemesi başka bir boyutta ve bedeni de duygu borusu.
Nirvana Kurt Cobain
İşte yeterlilik pozitif değil. 2. Nesil X'in sesi olan Kurt Cobain, bir zamanlar şiddetli ve savunmasız bir sanatçıydı. Şaşırtan, çatlakları, eziyetleri ve çığlıkları onunla savaşan bir sanatçının silahlarıydı. “Çok çirkinim / Ama sorun değil / Öyle misin?” Gibi çizgilerle mastürbasyon yapacağı zaman garip çocuklara ıslık çalıyor gibiydi - sadece acısını gerçekten duyabiliyor ve anlayabiliyorlardı. Cobain, kırılan evlerden, uyumsuzlardan, marjinalleşmiş olanlardan kurtulanların dilini konuştu. Bazen de kulağa hoş gelmiyordu. Mesele buydu.
Gümüş Sandalye Daniel Johns
Kesinlikle Cobain'den ilham alan Silverchair'lı Daniel Johns, grunge'yu başlattı ancak sonuçta çekiciydi. 1994’ün Frogstomp’ındaki genç kükremeden, 1999’lardaki tiyatro yetişkinlerine evrimi çok büyüktü. Bugün, solo albümü Talk'ta baştan çıkarıcı falsetto ile kaslarını daha da uzatıyor. O naifliğin küllerinden, kendi kendini yetiştiren bir adam olarak uçup yükselen bir anka kuşu.
Hootie ve Blowfish'ten Darius Rucker
Hootie & Blowfish ile eğlenmek kolaydır, tüm futbol anları temyizleri ve saçma isimleri. Ancak ön adam Darius Rucker, gerçek bir elektrik santralidir. Dişlerini Müjde'ye kesti ve korolarını gösterdi, daha sonra kitlelere kolej kayası yaptı. “Elimi Tut” üzerine yaptığı çalışmalar ve “Bırak Ağlasın” iddiası hala bu yazara ürperti veriyor. O da esnek, country müzik sahnesinde büyük bir takip yapıyor.
Shirley Manson Çöp
Her ne kadar ilk rock yıldızı tadı Angelfish adlı bir grupta olsa da, Shirley Manson'da ona bir avantaj sağlayan şeytan. Neredeyse korkutucu olan bu seksi kaliteye sahip. (Bahsettiğimiz şeyler için 1995’teki “Queer” konusuna bakın. Kaçmak mı yoksa onu mahvetmek mi bilmiyorsunuz.) Manson'un yaklaşımında sürüngen olan bir şey var - Axl Rose gibi slithery, ancak Donna Summer gibi şehvetli. Grubundan bir James Bond tema şarkısı yapması istenmemesine şaşmamalı.
Scott Temple of Stone Tapınak Pilotları
“Sex Type Thing” ile yetişen adamın, kozmik “Barbarella” şarkısını söyleyen aynı sanatçı olması dikkat çekicidir. Scott Weiland'ın yelpazesi, listemizi yapmasının sebeplerinden sadece bir tanesidir. Boğazındaki intikam seni düzleştirebilir. Yatak odasının sırtı seni geri alabilir. 2015'te ölümüne yol açan ilaçlar gibiydi: öngörülemeyen, düzensiz, yatıştırıcı, maceracı ve aynı anda korku içinde.
Kara Kargalardan Chris Robinson
O sesiyle meleklerle konuşuyor. Eski Bay Kate Hudson, Güney Rock olayını patlattı ve pırıltı hippisinin büyüsü ona gizemli bir hava veriyor. Onun tanrıların gök gürültüsünü çalan türdeki çekimleri. 1990'ların “Kullanımı Zor” konusundaki tutumu sayesinde, Kara Kargalar Otis Redding numarasıyla eşanlamlı hale geldi. Robinson gibi küstahça bir outro ile kimse başa çıkamaz.
Kızılcık Dolores O'Riordan
Kıymetli bir İrlandalı kardeşine sahip olan Cranberries'den Dolores O'Riordan, bir fantastik roman karakteri gibi ses çıkarır. Sanki sesi dağları hareket ettirebilir ya da ölüleri diriltebilir. (“Rüyalar” için videoda bir cesedi canlandırıyorlar.) Ama o “Zombie” gibi şarkılarda maudlin değil, feragatleri ve endişe verici ağrıları panik yaratabilirdi. O'Riordan, 1990'lı yıllarda İrlanda'daki politik tehlikelerin anahtar işitsel yorumcuydu.
Maynard James Keenan Aracı
Bu prog-metal maestro çekici bir öcüdür. 1993’teki Undertow’dan gelen “Sober” gibi şarkılarla, herhangi bir dünyasal bedenin dışında bir intikam sahibi olur. Ruhunun içine gizlice girebilir ya da buna güçlü bir inançla gelebilir. O da bir şakacı, “Penisli Fahişe” saçma sapan punk rock ikiyüzlülüğüyle karşı karşıya. Yan projelerinden birinin Pucifer denmesine şaşmamalı. onun şahsi bir kısmı Lucifer, kısmen… güzel, diyeceğiz ki, PG kalması.
Soundgarden'dan Chris Cornell
Bunu söyleyerek biliyorsun, böylece telefon rehberini söylerler ve öldürürler? Chris Cornell bu adamlardan biri. Volkanik çığlığı, melankolik baritonuna dek Soundgarden'in ihtişamı, solo kariyeri ve Audioslave'ydi. Başka bir büyük cephe adamı, Pearl Jam'den Eddie Vedder'i gölgelediğinde, Köpek Tapınağı'ndaki “Açlık Grevi” ndeki kaya tanrısı anını kim unutabilir? Cornell'in enstrümanının emri alternatif sahnede eşsiz. Öyle ki, Timbaland ile yaptığı albüm için onu bile affedeceğiz.
